خدايا من و مهتاب بي تاب باز هم بيداريم و تو ماه را آنقدر زيبا آفريدي و آنقدر زيبا به تصوير كشيدي كه حتي شقايق ها هم براي تماشايش بيدارند. خدايا مرا سرشار از عفاف و حيا كن و مگذار جاده هاي گناه دوباره آفتابي شوند.

دلم چو سنگ آسياست پر از غرور و خستگي است و در هجوم لحظه ها ميان ما پر از خطوط فاصله هاست ، من از خود گذشته ام و به سايه مرگ دخيل بسته ام.